***İlk 1929-1932 arası Charles Momsen tarafından tasarlanan ve Silah şefi Tibbals ile Frank Hobson tarafından geliştirilen "Momsen Lung",kirlenmiş havayı kimyasal maddesiyle temizleyen -"Kanisteri" olan- ve günümüzde "Steinke hood" diye adlandırılan başlıklı şişirilebilir can yeleğidir.Denizaltıcılar 20 metreden derin su kulelerinde bu yöntem ile çıkışın-kaçışın eğitimini alırlar.Dipte basınç altında şişirilen can yeleğindeki hava, satha geldikçe genişlemesi sonucu yeleğin riliflerinden başlık içine kaçarak, havlama ile ciğerini boşaltan kişinin  devamlı taze hava solumasını temin etmiş olur. Yanda görülen İngiliz yapımı SEIE MK8 giysisi.Soğuk su şokundan ve satıhta kurtarılana kadar bedeni koruyacak yapıdadır.İleri modellerinin yaşam destek imkanları geliştirilmiştir.

 Tasarımcılar bu kaçışlar için; denizaltının Kaporta denilen denizaltıya giriş-çıkış kapaklarının hemen altına “Üstüvane” diye anılan bir ara bölme-kaçış bölmesi planlamışlardır.Kaçış işlemi genel olarak aşağıdaki sıra ile olur;

 

Dalma Çanı kronolojsi

 Batmış denizaltıdan kurtuluşun bir yoluda;Denizaltı komutanlığı yapmış Charles "Swede" Momsen'in tasarladığı ve başka bir Denizaltı komutanınca Allan Mc Cann tarafından geliştirilen "Mc Cann Kurtarma Çanı" ile uygulanan yöntemdir.Basınç odasıda bulunan bir kurtarma gemisinden vinçle batmış denizaltının kaportasına kenetlenen bir kapsüldür.Kendi hareket yeteneği yoktur,telefon haberleşmesiyle bağlı olduğu geminin hareketi veya indiren vincin kolu kadar gezinebilir.

 Batmış denizaltının işaret şamandırası telinin kılavuzluğu ile inen Çan,denizaltının inşası sırasında denizaltının kaportası etrafına yapılmış yüzeyi düz çembere-"sit"e oturur.Denizaltı kaportası ile çanın iç kaportası arasındaki bölmede kalan su boşaltılır ve çan içi atmosferle eşitlenir -derinliğin basıncı ile çan sit'e daha sıkı oturur- sonra iç kaporta açılır.Denizaltının kaportasıda açılıp bir kısım personel çan'a geçer işlem tersten yapılıp denizaltıdan ayrılır.

 Nisan 1963'te USS Tresher'in 129 kişilik personeli ile batışından sonra ABD Donanması "Deep Submergence Systems Group-DSSRG adıyla bir inceleme grubu kurdu.Bu grup ellerindeki imkanlarla,Mc Cann kurtarma çanının inebileceği 330 metreden daha derinden personel kurtarma imkanı bulamadı.1964 yılında DSSRG,batmış denizaltı personelini kurtarma aracı projesini:"Deep Submergence Systems Project"-DSSP'i başlattı.Bu nedenle Lockheed Missiles and Space Co. ile bir derin su kurtarma denizaltısı inşası için kontrat yaptılar.DSSPnin talebi denizaltının dünyanın her yerine 24 saat içinde taşınabilir olması idi.Denizlerin %77'sininde çok derin olması sebebi ile ve 1968'de USS Scorpion'un çok derinde parçalanarak batmasınıda gözönüne alan donanma, 2 Derin Su Kurtarma Denizaltısında-Deep Searching Rescue Vessel-DSRV'de karar kıldı.İlki "Mystic" 1970'de,2.'si "Avalon" 1971'de servise girmiştir.   Denizaltı, Galaxy C-5 nakliye uçagı veya bir denizaltı ile kaza yerine taşınabilir biçimde 15 metre boyunda,2.5 metre eninde 38 ton ağırlığında 1524 metreye dalabilir yapılmıştı.Hassas sonar ve güçlü ufak bir batarya ile donatılmıştı.3 bölümlü bir denizaltıdır.

İngiliz Kraliyet donanmasının 22 tonluk,9.2 mt boyunda 400 mt'ye dalabilen LR-5 isimli kurtarma denizaltısı,Avustralya donanmasının da “ASRV Remova” adlı 16.5 tonluk vinçle indirilen, dibe açılı oturmuş denizaltının kaportasına göre açı verilebilen silindiri olan kurtarma aracı vardır.İsveç Kraliyet Donanmasının HMS Belos Kurtarma gemisi ile operasyon yapan 460 metreye dalabilen 35 kişilik URF isimli DSRV’si,Japon Donanmasının Chiyoda ve Husimi sınıfı Kurtarma gemileri ile operasyon yapan DSRV’si ve Hindistan Donanmasının Nireekshak Kurtarma gemisine bağlı harekat yapan 2 adet 300 metreye dalan 12 adam kapasiteli DSRV’si vardır.  

[ yukarı ]